مینوایسم از دو واژه ی مینو و ایسم تشکیل شده است. ایسم برای گرایش به باور، عقیده یا تفکر خاصی به کار می رود و منظور اصالت دادن به آن ایده، تفکر یا باور است.
مینو همان طور که برای اهل ادب واضح است به معنی معناست و مینوی را می توان همان معنوی قلمداد کرد. از ترکیب های پرتکرار این واژه، ترکیب جهان مینوی ست که به معنای عالم معنا می باشد.
مینو بر گرفته از کلمه مینیو است که در ترکیب مشهور سپنتامینیو برای اهل علم آشناست. سپنتا -که با تغییر واج پ به ف و حذف الف آخر و اضافه شدن کسره در ابتدای کلمه در زبان امروز تبدیل به اسفند شده است- به معنای مقدس است. مینیو در این ترکیب به معنای خرد می باشد و معنای ترکیب سپنتامینیو، خرد مقدس است.
بنابراین مینو در بطن خویش به معنای خرد و مینوایسم به معنای خردگرایی نیز می باشد.
همچنین در لایه ای دیگر از زبانهای هندو اروپایی یعنی در زبان انگلیسی
Monotheism
به معنای توحید و یکتاپرستی ست
از طرفی مینو می تواند با واژه ی
Meaning
نیز در ارتباط باشد.
بنابراین مینو علاوه بر معنا به معنی توحید و خرد نیز هست و همین امر با اصالت دادن به مینو از طرفی این مکتب را در مقابل اومانیسمHumanism
و از طرف دیگر در مقابل مکاتب عقل گریز و عقل ستیز ادبی همچون رمانتیسم، سمبولیسم، سورئالیسم، پست مدرنیسم و . قرار می دهد و از طرف دیگر در برابر مکاتب معنا گریز و معناستیز.
در حوزه نقد ادبی ساختارشکن ها و پیروان آنها از اصلی ترین
مکاتبی هستند که مینوایسم با آنها اختلاف نظر دارد.
معنای ,مینو ,ترکیب ,مینوایسم ,خرد ,معنا ,به معنای ,می باشد ,مقدس است ,توحید و ,از طرف
درباره این سایت